كوتاهى اكثريت بنى اسرائيل به بت‌پرستى روى آورند و غوغايى اطراف گوساله به راه اندازند.

در آيه فوق، نخست چنين مى‌گويد:" قوم موسى ع بعد از رفتن او به ميقات، از زينت‌آلات خود گوساله‌اى كه تنها جسد بيجانى بود با صداى مخصوص گاو براى خود انتخاب كردند" (وَ اتَّخَذَ قَوْمُ مُوسى‌ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَداً لَهُ خُوارٌ).

با اين كه اين كار از سامرى سرزد (چنان كه آيات سوره طه گواهى مى‌دهد) ولى اين عمل به قوم موسى ع نسبت داده شده است، به خاطر اينكه عده زيادى از آنها سامرى را در اين كار يارى كردند، و در واقع شريك جرم او بودند، و عده بيشترى به عمل او راضى شدند.

گرچه ظاهر آيه در بدو نظر اين است كه همه قوم موسى ع در اين كار شركت داشتند، ولى با توجه به آيه 159 همين سوره كه مى‌گويد وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‌ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ‌ (از قوم موسى، جمعيتى بودند كه به سوى حق هدايت مى‌كردند، و به آن توجه داشتند) استفاده مى‌شود كه منظور از آيه مورد بحث همه آنها نيست، بلكه اكثريت عظيمى از آنها، اين راه را تعقيب كردند، به گواهى آيات آينده كه ناتوانى هارون را از مقابله با آنها منعكس ساخته است.

كلمه خوار به معنى صداى مخصوصى است كه از گاو يا گوساله برمى‌خيزد، جمعى از مفسران معتقدند كه سامرى با اطلاعاتى كه داشت، لوله‌هاى مخصوصى در درون سينه گوساله طلايى كار گذاشته بود كه هواى‌