ايراد اول- اين حديث تنها يك حكم محدود و خصوصى را بيان مى‌كند، زيرا در غزوه تبوك وارد شده آنهم به هنگامى كه على ع از ماندن در مدينه در ميان زنان و كودكان ناراحت بود و پيامبر ص براى دلدارى او اين جمله را بيان كرد، بنا بر اين منظور اين بوده كه تنها تو بر اين گروه زنان و كودكان حكومت و رهبرى دارى!! پاسخ اين ايراد از بحثهاى گذشته به خوبى روشن شد كه بر خلاف تصور اين ايراد كنندگان حديث مزبور، در يك واقعه و تنها در واقعه تبوك صادر نشده بلكه در موارد متعددى، به عنوان يك قانون كلى ذكر شده است كه ما هفت مورد آن را با ذكر اسنادش از كتب دانشمندان اهل تسنن در بحثهاى گذشته آورديم.

از اين گذشته ماندن على ع در مدينه يك كار ساده به منظور نگهدارى زنان و كودكان نبود، بلكه اگر هدف اين بود از بسيارى از افراد ديگر اين كار ساخته بود و پيامبر ص بزرگترين قهرمان شجاع سپاهش را براى هدف كوچكى آن هم در زمانى كه به مبارزه يك امپراطورى بزرگ (امپراطورى روم شرقى) مى‌رفت نمى‌گذاشت، پيدا است هدف اين بوده كه در غيبت طولانى او دشمنان فراوانى كه در اطراف مدينه بودند و منافقانى كه در خود مدينه وجود داشتند از فرصت براى درهم كوبيدن مدينه، كانون اسلام، استفاده نكنند، تنها كسى كه مى‌توانست اين مركز حساس را حفظ و نگهدارى كند، على ع بود.

ايراد دوم- مى‌دانيم- و در تواريخ مشهور آمده است- كه هارون در زمان خود موسى ع از دنيا رفت، بنا بر اين تشبيه به هارون، اثبات نمى‌كند كه على ع بعد از پيامبر ص جانشين او باشد.

شايد اين مهمترين ايرادى است كه به اين حديث شده است، ولى جمله‌