(هنگامى كه موسى به ميقات آمد) كاملا متناسب با وحدت اين دو جريان است، آيه 145 همين سوره به خوبى نشان مى‌دهد كه جريان الواح تورات و دريافت احكام اين شريعت نيز در همين سفر بوده است.

تنها چيزى كه ممكن است دليل بر تعدد ميعادهاى موسى ع با بنى اسرائيل گرفته شود، آيه 155 همين سوره است (وَ اخْتارَ مُوسى‌ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِمِيقاتِنا ...) كه به خواست خدا بزودى ضمن بيان تفسير آن، عدم منافاتش را روشن خواهيم ساخت.

بسيارى از مفسران اهل تسنن و شيعه در ذيل آيه مورد بحث اشاره به حديث معروف منزله كرده‌اند، با اين تفاوت كه مفسران شيعه آن را به عنوان يكى از اسناد زنده خلافت بلا فصل على ع گرفته، ولى بعضى از مفسران اهل تسنن ضمن عدم قبول آن، تاخت و تاز بيرحمانه و تعصب‌آميزى به شيعه دارند.

براى روشن شدن اين بحث، نخست لازم است اسناد و متن اين حديث را بطور فشرده بياوريم، و سپس درباره دلالت آن، و بعد در مورد حملاتى كه آن دسته از مفسران به ما دارند، بحث و بررسى كنيم:

1- عده زيادى از صحابه پيامبر ص درباره جريان جنگ تبوك چنين نقل كرده‌اند:

ان رسول اللَّه ص خرج الى تبوك و استخلف عليا فقال ا تخلفنى فى الصبيان و النساء قال ا لا ترضى ان تكون منى بمنزلة هارون من موسى‌