گوساله‌پرستى كردند) [1] در اينكه اين چهل روز، موافق چه ايامى از ماههاى اسلامى بوده، از بعضى روايات استفاده مى‌شود از آغاز ذيقعده شروع، و به دهم ذيحجه (عيد قربان) ختم گرديده است، اگر مى‌بينيم تعبير به چهل شب (أَرْبَعِينَ لَيْلَةً) در قرآن شده است نه چهل روز، ظاهرا به خاطر اين است كه مناجات موسى ع و گفتگويش با پروردگار بيشتر در شب انجام مى‌شده است.

2- سؤال ديگرى كه در اينجا پيش مى‌آيد اين است كه مگر هارون پيامبر نبود كه موسى ع او را به جانشينى خود و رهبرى و امامت بنى اسرائيل منصوب كرد؟

پاسخ اين سؤال با توجه به يك نكته روشن مى‌شود و آن اينكه مقام نبوت چيزى است و مقام امامت چيز ديگر، هارون پيامبر بود ولى عهده‌دار مقام رهبرى همه جانبه بنى اسرائيل نبود، بلكه مقام امامت و رهبرى همه جانبه مخصوص موسى ع بود، اما به هنگامى كه مى‌خواست براى مدتى از قوم خود جدا شود، برادرش را به عنوان امام و پيشوا انتخاب كرد.

و از اينجا روشن مى‌شود كه مقام امامت مقامى برتر از مقام نبوت است (شرح بيشتر درباره اين موضوع را در سرگذشت ابراهيم ذيل آيه 124 سوره بقره جلد اول صفحه 311 بيان كرديم).

3- باز سؤال ديگرى كه در اينجا مطرح مى‌شود اين است كه چگونه موسى ع به برادر خود گفت: در اصلاح قوم بكوشد و از پيروى راه مفسدان‌

[1] تفسير برهان جلد دوم صفحه 33- نور الثقلين جلد دوم صفحه 61.