شده است، و معمولا بر زمان اطلاق مى‌شود، اما گاهى به مكانى كه بايد كارى در آن انجام پذيرد، گفته مى‌شود، مانند" ميقات حج" يعنى مكانى كه هيچكس بدون احرام نمى‌تواند از آنجا بگذرد.

سپس چنين نقل مى‌كند كه" موسى به برادرش هارون گفت: در ميان قوم من جانشين من باش و در راه اصلاح آنها بكوش و هيچگاه از طريق مفسدان پيروى مكن" (وَ قالَ مُوسى‌ لِأَخِيهِ هارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ‌).

[1- چرا وعده چهل روز يك جا بيان نشده؟]

1- نخستين سؤالى كه در مورد آيه فوق پيش مى‌آيد اين است كه چرا وعده چهل روز يك جا بيان نشده بلكه نخست مى‌فرمايد سى روز، سپس ده روز به عنوان متمم بر آن مى‌افزايد در حالى كه در آيه 151 بقره اين چهل روز به صورت واحد، ذكر شده است؟

مفسران درباره اين تفكيك، تفسيرهاى گوناگونى ذكر كرده‌اند، ولى آنچه بيشتر به نظر مى‌رسد و با روايات اهل بيت ع نيز سازگار است اين است كه گرچه در متن واقع، بنا بر چهل روز بوده اما خداوند براى آزمودن بنى اسرائيل نخست موسى ع را براى يك مواعده سى روزه دعوت نمود، سپس آن را تمديد كرد، تا منافقان بنى اسرائيل صفوف خود را مشخص سازند.

از امام باقر ع چنين نقل شده كه فرمود: هنگامى كه موسى ع به وعده‌گاه الهى رفت با قوم خويش قرار گذاشته بود غيبت او سى روز بيشتر طول نكشد، اما هنگامى كه خداوند ده روز بر آن افزود، بنى اسرائيل گفتند: موسى ع تخلف كرده است، و به دنبال آن دست به كارهايى كه مى‌دانيم زدند (و