بت‌پرست و مشرك، به هلاكت و نابودى مى‌كشد (زيرا" متبر" از ماده" تبار" به معنى هلاكت است).

يعنى اگر انگيزه پرستش خدا، حس شكرگزارى باشد، همه نعمتهاى شما از ناحيه خدا است و اگر انگيزه پرستش و عبوديت، منشا اثر بودن باشد، باز آن هم مربوط به خدا است، بنا بر اين به هر حسابى باشد جز خداوند قادر منان شايسته پرستش نيست.

نخست مى‌گويد:" به خاطر بياوريد هنگامى كه شما را از چنگال آل فرعون نجات داديم آنها مرتبا شما را شكنجه مى‌دادند و مجازات مى‌كردند" (وَ إِذْ أَنْجَيْناكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذابِ‌).

" يسومون" از ماده" سوم" و اصل آن چنان كه" راغب" در" مفردات" مى‌گويد دنبال چيزى رفتن است و به طورى كه از قاموس استفاده مى‌شود يك نوع معنى استمرار و ادامه نيز در آن افتاده، بنا بر اين معنى‌ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذابِ‌