يكديگر (چنان كه قرآن مى‌گويد مفصلات) صورت گرفت، تا مهلت كافى براى تفكر و تنبه و بيدارى داشته باشند.

قابل توجه اينكه در روايات مى‌خوانيم كه اين بلاها تنها دامان فرعونيان را مى‌گرفت و بنى اسرائيل از آن بركنار بودند، شك نيست كه اين يك نوع اعجاز بوده، اما قسمتى از آن را مى‌توان با توجه به نكته زير توجيه علمى نمود، زيرا مى‌دانيم در كشورى با مشخصات مصر، بهترين نقطه زيبا و مورد توجه همان دو طرف شط عظيم نيل بوده است كه در اختيار فرعونيان و قبطيها قرار داشت، قصرهاى زيبا و خانه‌هاى مجلل و باغهاى خرم و مزارع آباد را در همين منطقه مى‌ساختند و طبعا به بنى اسرائيل كه بردگان آنها بودند، از زمينهاى دور افتاده و بيابانها و نقاط كم آب، سهمى مى‌رسيد.

طبيعى است هنگامى كه طوفان و سيلاب برخاست، از همه نزديكتر به كام خطر دو طرف شط عظيم نيل بوده و همچنين قورباغه‌ها از شط برخاستند و اثر خونابه شدن شط قبل از همه در خانه‌هاى فرعونيان نمايان شد، و اما ملخ و آفات نباتى نيز در درجه اول متوجه نقاط سرسبزتر و پربركتتر مى‌شود.

آنچه در آيات فوق گفته شد، در تورات كنونى، نيز آمده است، ولى تفاوتهاى قابل ملاحظه‌اى با محتويات قرآن دارد (به سفر خروج فصل هفتم تا دهم تورات مراجعه كنيد).