[سوره الأعراف (7): آيات 123 تا 126]

قالَ فِرْعَوْنُ آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هذا لَمَكْرٌ مَكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْها أَهْلَها فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (123) لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (124) قالُوا إِنَّا إِلى‌ رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ (125) وَ ما تَنْقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآياتِ رَبِّنا لَمَّا جاءَتْنا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ (126)

ترجمه:

123- فرعون گفت آيا به او ايمان آورديد پيش از آنكه به شما اجازه دهم، حتما اين توطئه‌اى است كه در اين شهر (و ديار) چيده‌ايد تا اهلش را از آن بيرون كنيد ولى به زودى خواهيد دانست! 124- سوگند مى‌خورم كه دستها و پاهاى شما را به طور مخالف (دست راست با پاى چپ يا دست چپ با پاى راست) قطع مى‌كنم سپس همگى شما را به دار مى‌آويزم.

125- (ساحران) گفتند (مهم نيست) ما به سوى پروردگارمان باز مى‌گرديم.

126- تنها ايراد تو، به ما اين است كه ما به آيات پروردگار خويش- هنگامى كه براى ما آمد- ايمان آورده‌ايم، بار الها! پيمانه صبر (و استقامت) را تا آخر بر ما بريز و ما را مسلمان بميران (و تا پايان عمر با اخلاص و ايمان بدار).

تفسير:

تهديدهاى بيهوده‌

هنگامى كه ضربه تازه‌اى با پيروزى موسى ع بر ساحران و ايمان آوردن‌