آورده‌ام، بنا بر اين بنى اسرائيل را با من بفرست.

106- (فرعون) گفت اگر نشانه‌اى آورده‌اى ارائه بده اگر از راستگويانى.

107- ناگهان عصاى خود را افكند و اژدهاى آشكارى شد! 108- و دست خود را (از گريبان) بيرون آورد سفيد (و درخشان) براى بينندگان بود!

تفسير:

خاطره درگيريهاى موسى و فرعون‌

به دنبال سرگذشت جمعى از انبياى بزرگ كه در آيات قبل به طور فشرده بيان شده در اين آيات و آيات فراوان ديگرى كه بعد از آن مى‌آيد، داستان موسى بن عمران و سرگذشت درگيريهاى او با فرعون و فرعونيان و سرانجام كار آنها بيان شده است.

و اينكه مى‌بينيم اين سرگذشت مشروحتر از سرگذشت انبياى ديگر در اين سوره بيان شده ممكن است به خاطر اين باشد كه اولا يهود و پيروان موسى بن عمران در محيط نزول قرآن زياد بوده‌اند و توجيه آنها به سوى اسلام به مراتب لازمتر بود [1] و ثانيا قيام پيامبر اسلام ص شباهت بيشترى به قيام موسى بن عمران داشت.

در هر حال علاوه بر اين سوره، در سوره‌هاى ديگرى مانند بقره، طه، شعرا، نمل، قصص و سوره‌هاى ديگر به قسمتهاى مختلف اين سرگذشت عبرت‌انگيز اشاره شده است و اگر آيات هر سوره را جداگانه مورد بررسى قرار دهيم و سپس كنار هم بچينيم خواهيم ديد كه بر خلاف آنچه بعضى تصور مى‌كنند جنبه تكرار ندارد بلكه در هر سوره به تناسب بحثى كه در آن سوره مطرح بوده به عنوان شاهد به قسمتى از اين سرگذشت پرماجرا اشاره شده است.

[1] درست است كه اين سوره در مكه نازل شده است و مكه كانون يهود نبود، ولى بدون شك حضور يهود در مدينه و ساير نقاط حجاز اثر وسيعى در محيط مكه نيز مى‌گذارد.