بى‌ايمانى را كه غرق ناز و نعمتند، در حالى كه جمعى از افراد با ايمان به سختى روزگار مى‌گذرانند؟! پاسخ اين سؤال با توجه به دو نكته روشن مى‌گردد:

1- اينكه تصور مى‌شود ملتهاى فاقد ايمان و پرهيزگارى غرق در ناز و نعمتند، اشتباه بزرگى است كه از اشتباه ديگرى يعنى ثروت را دليل بر خوشبختى گرفتن سرچشمه مى‌گيرد.

معمولا مردم اين طور فكر مى‌كنند كه هر ملتى صنايعش پيشرفته‌تر و ثروتش بيشتر باشد خوشبختر است در حالى كه اگر به درون اين جوامع نفوذ كنيم و دردهاى جانكاهى كه روح و جسم آنها را درهم مى‌كوبد از نزديك ببينيم قبول خواهيم كرد كه بسيارى از آنها از بيچاره‌ترين مردم روى زمين هستند، بگذريم از اينكه همان پيشرفت نسبى، نتيجه بكار بستن اصولى همانند كوشش و تلاش و نظم و حس مسئوليت است كه در متن تعليمات انبيا قرار دارد.

در همين ايام كه اين قسمت از تفسير را مى‌نويسيم، اين خبر در جرائد منتشر شد كه در" نيويورك" يعنى يكى از ثروتمندترين و پيشرفته‌ترين نقاط دنياى مادى، بر اثر خاموشى ناگهانى برق صحنه عجيبى به وجود آمد، يعنى بسيارى از مردم به مغازه‌ها حمله بردند و هستى آنها را غارت كردند، تا آنجا كه سه هزار نفر از غارتگران بوسيله پليس بازداشت شدند.

مسلما تعداد غارتگران واقعى چندين برابر اين عدد بوده و تنها اين عده بودند كه نتوانستند به موقع فرار كنند، و نيز مسلم است كه آنها غارتگران حرفه‌اى نبوده‌اند كه نفرات خود را براى چنان حمله عمومى از قبل آماده كرده باشند، زيرا حادثه يك حادثه ناگهانى بود.

بنا بر اين چنين نتيجه مى‌گيريم كه با يك خاموشى برق، دهها هزار نفر از مردم يك شهر ثروتمند و به اصطلاح پيشرفته تبديل به" غارتگر" شدند، اين نه‌