[سوره الأعراف (7): آيات 90 تا 93]

وَ قالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَيْباً إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ (90) فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دارِهِمْ جاثِمِينَ (91) الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْباً كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْباً كانُوا هُمُ الْخاسِرِينَ (92) فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَ قالَ يا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ نَصَحْتُ لَكُمْ فَكَيْفَ آسى‌ عَلى‌ قَوْمٍ كافِرِينَ (93)

ترجمه:

90- اشراف زورمندى كه از قوم او كافر شده بودند گفتند: اگر از شعيب پيروى كنيد زيان خواهيد كرد.

91- سپس زمين‌لرزه آنها را فرو گرفت و صبحگاهان به صورت اجساد بى‌جانى در خانه‌هاشان مانده بودند.

92- آنها كه شعيب را تكذيب كردند (آن چنان نابود شدند كه) گويا هرگز در آن (خانه‌ها) سكنى نداشتند، آنها كه شعيب را تكذيب كردند آنها زيانكار بودند.

93- سپس از آنها روى برتافت و گفت من رسالات پروردگارم را به شما ابلاغ كردم و خيرخواهى نمودم، با اين حال چگونه بر حال قوم بى‌ايمان تاسف بخورم؟!

تفسير:

آيه نخست، از تبليغاتى كه مخالفان شعيب در برابر تابعان او مى‌كردند سخن به ميان آورده، مى‌گويد:" اشراف و متكبران خودخواهى كه از قوم شعيب‌