سپس به يكى ديگر از كارهاى خلاف آنها اشاره كرده و مى‌گويد:" در روى زمين بعد از آنكه در پرتو ايمان و كوششهاى انبياء اصلاح شده است، فساد نكنيد" (وَ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها).

مسلم است كه از توليد فساد، اعم از فساد اخلاقى يا بى‌ايمانى يا ناامنى، هيچكس بهره‌اى نمى‌گيرد، لذا در آخر آيه اضافه مى‌كند،" اين به سود شما است اگر ايمان داشته باشيد" (ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌).

گويا اضافه كردن جمله‌ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌ اشاره به اين است كه اين دستورات اجتماعى و اخلاقى هنگامى ريشه‌دار و ثمربخش خواهد بود كه از نور ايمان روشن گردد، اما اگر بدون پشتوانه ايمان باشد و تنها روى يك سلسله مصالح مادى تكيه كند، دوام و بقايى نخواهد داشت.

" شما بر سر راه مردم ننشينيد و آنها را تهديد نكنيد و سد راه خدا نشويد و با القاى شبهات راه مستقيم حق را در نظر آنها كج و معوج نشان ندهيد" (وَ لا تَقْعُدُوا بِكُلِّ صِراطٍ تُوعِدُونَ وَ تَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِهِ وَ تَبْغُونَها عِوَجاً).

در اينكه آنها چگونه افراد متمايل به ايمان را تهديد مى‌كردند مفسران احتمالات متعددى داده‌اند، بعضى احتمال داده‌اند از طريق تهديد به قتل، و بعضى از طريق راهزنى و گرفتن اموال مردم با ايمان، ولى متناسب با بقيه جمله‌هاى آيه همان معنى اول است.

و در پايان آيه پنجمين نصيحت شعيب كه يادآورى نعمتهاى پروردگار براى تحريك حس شكرگزارى آنها است آمده:" به خاطر بياوريد هنگامى كه شما افراد كمى بوديد خداوند جمعيتتان را زياد كرد و نيروى انسانى شما را