نخست مى‌فرمايد:" ما نوح را به سوى قومش فرستاديم" (لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‌ قَوْمِهِ‌).

نخستين چيزى كه او به آنها يادآور شد، همان توجه به حقيقت توحيد و نفى هر گونه بت‌پرستى بود،" به آنها گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد كه هيچ معبودى جز او براى شما نيست" (فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ‌).

شعار توحيد نه تنها شعار نوح بلكه نخستين شعار همه پيامبران الهى بوده است لذا در آيات متعددى از همين سوره و سوره‌هاى ديگر قرآن در آغاز دعوت بسيارى از پيامبران شعار يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ‌:" اى قوم خداوند يگانه را پرستش كنيد كه معبودى جز او براى شما نيست" ديده مى‌شود (به آيات 65 و 73 و 85 همين سوره مراجعه كنيد) از اين جمله‌ها به خوبى استفاده مى‌شود كه بت‌پرستى مهمترين خار بر سر راه سعادت همه انسانها بوده است و اين باغبانهاى توحيد براى تربيت انواع گلها و درختان پرثمر در سرزمين جوامع انسانى قبل از هر چيز دامن همت به كمر مى‌زدند تا با داس تعليمات سازنده خود، اين خارهاى مزاحم را ريشه‌كن سازند.

مخصوصا از آيه 23 سوره نوح استفاده مى‌شود كه مردم زمان نوح بتهاى مختلفى به نام" ود" و" سواع" و" يغوث" و" يعوق" و" نسر" داشته‌اند كه شرح آنها به خواست خدا در ذيل همان آيه خواهد آمد.

نوح پس از بيدار كردن فطرتهاى خفته، آنان را از سرانجام بت‌پرستى بر حذر داشته و گفت:" من از عذاب روز بزرگى بر شما مى‌ترسم (إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ‌).

منظور از مجازات روز بزرگ ممكن است همان طوفان معروف نوح باشد كه كمتر مجازاتى به عظمت و وسعت آن ديده شده است، و نيز ممكن است اشاره به مجازات الهى در روز رستاخيز باشد، زيرا اين تعبير در قرآن مجيد در هر دو