[سوره الأنعام (6): آيات 148 تا 150]

سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شاءَ اللَّهُ ما أَشْرَكْنا وَ لا آباؤُنا وَ لا حَرَّمْنا مِنْ شَيْ‌ءٍ كَذلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ حَتَّى ذاقُوا بَأْسَنا قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنا إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَخْرُصُونَ (148) قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ فَلَوْ شاءَ لَهَداكُمْ أَجْمَعِينَ (149) قُلْ هَلُمَّ شُهَداءَكُمُ الَّذِينَ يَشْهَدُونَ أَنَّ اللَّهَ حَرَّمَ هذا فَإِنْ شَهِدُوا فَلا تَشْهَدْ مَعَهُمْ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ هُمْ بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (150)

ترجمه:

148- به زودى مشركان (براى تبرئه خويش) مى‌گويند اگر خدا مى‌خواست نه ما مشرك مى‌شديم و نه پدران ما، و نه چيزى را تحريم مى‌كرديم، كسانى كه پيش از آنها بودند نيز همين گونه دروغ مى‌گفتند و سرانجام (طعم) كيفر ما را چشيدند، بگو آيا دليل قاطعى (بر اين موضوع) داريد؟ پس به ما ارائه دهيد، شما فقط از پندارهاى بى اساس پيروى مى‌كنيد و تخمينهاى نابجا مى‌زنيد.

149- بگو براى خدا دليل رسا (و قاطع) است (بطورى كه بهانه‌اى براى هيچكس باقى نمى‌گذارد) اما اگر او بخواهد همه شما را (از طريق اجبار) هدايت مى‌كند (ولى چون هدايت اجبارى بى‌ثمر است اين كار را نمى‌كند) 150- بگو گواهان خود را كه گواهى مى‌دهند خداوند اينها را حرام كرده است، بياوريد اگر آنها (به دروغ) گواهى دهند تو با آنها (همصدا نشو و) گواهى مده، و از هوى و هوس كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند و كسانى كه به آخرت ايمان ندارند