نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 6 صفحه : 179
تفسير:
پس از بحثى كه در آيات گذشته پيرامون سرنوشت بهشتيان و دوزخيان بيان شد، در
اين آيات اشارهاى به گفتگوى اين دو گروه با هم در آن جهان شده است، و از آن
استفاده مىشود كه بهشتيان و دوزخيان از محل خود مىتوانند با يكديگر سخن بگويند.
نخست مىگويد:" بهشتيان، دوزخيان را مخاطب ساخته و صدا مىزنند كه ما
وعده پروردگار خويش را حق يافتيم، آيا شما هم به آنچه خدا به وسيله فرستادگانش
وعده داده بود، رسيديد؟!" (وَ نادى
أَصْحابُ الْجَنَّةِ أَصْحابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنا ما وَعَدَنا رَبُّنا
حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ ما وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا).
" و آنها در پاسخ مىگويند آرى، همه را عين حقيقت ديديم" (قالُوا نَعَمْ).
بايد توجه داشت با اينكه" نادى" فعل ماضى است، در اينجا معنى مضارع
را مىبخشد، و اينگونه تعبير در قرآن فراوان است كه حوادث قطعى آينده را با فعل
ماضى ذكر مىكند و اين يك نوع تاكيد محسوب مىشود، يعنى آينده چنان روشن است كه
گويى در گذشته روى داده است.
ضمنا تعبير به" نادى" كه معمولا براى فاصله دور است، روشنگر بعد
مسافت مقامى يا مكانى ميان اين دو گروه است.
در اينجا ممكن است سؤال شود، گفتگوهاى اين دو گروه چه فايدهاى دارد، با اينكه
خودشان پاسخ آن را مىدانند؟
ولى جواب آن معلوم است، زيرا سؤال هميشه براى افزايش معلومات نيست، بلكه گاهى
جنبه ملامت و سرزنش و توبيخ دارد، و در اينجا چنين است، در واقع اين خود يكى از
كيفرهاى گنهكاران و ستمپيشگانى است كه وقتى دنيا به كامشان
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 6 صفحه : 179