[سوره الأعراف (7): آيات 42 تا 43]

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لا نُكَلِّفُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (42) وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (43)

ترجمه:

42- و كسانى كه ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند- هيچكس را جز به اندازه تواناييش تكليف نمى‌كنيم- اهل بهشتند و جاودانه در آن خواهند ماند.

43- و آنچه در دلها از كينه و حسد دارند برمى‌كنيم (تا در صفا و صميميت با هم زندگى كنند) و از زير (قصرها و درختان) آنها نهرها جريان دارد و مى‌گويند سپاس مخصوص خداوندى است كه ما را به اين (همه نعمتها) رهنمون شد و اگر او ما را هدايت نكرده بود ما (به اينها) راه نمى‌يافتيم، مسلما فرستادگان پروردگار ما حق مى‌گفتند، و (در اين هنگام) ندا داده مى‌شود كه اين بهشت را در برابر اعمالى كه انجام مى‌داديد به ارث برديد.

تفسير:

آرامش كامل و سعادت جاويدان‌

همانگونه كه سابقا اشاره كرديم، روش قرآن اين است كه براى تاكيد مطلب، گروه‌هاى مختلف و سرنوشت آنها را در برابر يكديگر نهاده و با مقايسه‌