دگران نمى‌داشتند).

39- و پيشوايان آنها به پيروان خود مى‌گويند شما امتيازى بر ما نداريد پس بچشيد عذاب (الهى) را در برابر آنچه انجام مى‌داديد.

تفسير: درگيرى پيشوايان و پيروان گمراه در دوزخ!

در اين آيات هم چنان بيان سرنوشت شوم تكذيب‌كنندگان آيات خدا دنبال مى‌گردد:

در آيات گذشته صحنه‌اى كه به هنگام مرگ و بازپرسى فرشتگان قبض ارواح رخ مى‌دهد ترسيم شده بود و در اينجا صحنه برخورد گروه‌هاى اغوا كننده و اغوا شونده را در قيامت شرح مى‌دهد:

" در روز رستاخيز خداوند به آنها مى‌گويد در صف گروه‌هاى مشابه خود از جن و انس كه پيش از شما بودند، قرار گيريد و در آتش داخل شويد" (قالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فِي النَّارِ).

اين فرمان ممكن است به صورت يك فرمان تكوينى باشد يعنى خداوند عملا آنها را در يك جا قرار دهد، و يا اينكه شبيه يك فرمان تشريعى صادر شود كه با گوش خود بشنوند و ناچار از اطاعت آن بوده باشند.

هنگامى كه همگى در آتش ورود كردند برخوردشان با هم مسلكهايشان شروع مى‌شود، برخوردى عجيب و عبرت‌انگيز،" هر دسته‌اى كه وارد دوزخ مى‌شود به ديگرى لعن و نفرين مى‌كند و او را مسئول بدبختى خويش مى‌داند" (كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها) [1]

[1] تعبير به" اخت" (خواهر) در اينجا كنايه از ارتباط و پيوند فكرى و روحى در ميان گروه‌هاى منحرف است و از آنجا كه امت مؤنث لفظى است تعبير به" اخت"، شده نه" اخ".