على الامام و العادى اللص‌

:" منظور از باغى كسى است كه بر ضد امام عادل و حكومت اسلامى قيام كند و منظور از عادى دزد است".

اين روايات و مانند آنها اشاره به اين است كه اضطرار به گوشتهاى حرام، معمولا در سفرها رخ مى‌دهد، اگر كسى در راه ظلم و ستم و يا غصب و دزدى، اقدام به سفر كند و گرفتار كمبود غذا شود، خوردن گوشتهاى حرام براى او جائز نيست، گرچه موظف است براى حفظ جان خود از آن گوشتها استفاده كند، ولى كيفر اين گناه را خواهد داشت، چه اينكه مقدمات چنين سفر حرامى را خودش فراهم ساخته است و در هر صورت اين روايات با مفهوم كلى آيه كاملا سازگار است.

پاسخ به يك سؤال‌

در اينجا يك سؤال پيش مى‌آيد كه چگونه تمام محرمات الهى در زمينه غذاها منحصر به چهار چيز شمرده شده است، با اينكه مى‌دانيم غذاهاى حرام منحصر به اينها نيست، گوشت حيوانات درنده و گوشت حيوانات دريايى (جز ماهى فلس‌دار) و مانند آنها همگى حرام هستند در حالى كه در آيه هيچ نامى از آنها به ميان نيامده و محرمات منحصر به چهار چيز شمرده شده است؟

بعضى در پاسخ اين سؤال گفته‌اند كه به هنگام نزول اين آيات در مكه، هنوز حكم تحريم ساير غذاهاى حرام نازل نشده بود، ولى اين جواب صحيح به نظر نمى‌رسد، گواه اين سخن آنكه عين همين تعبير يا شبيه آن در بعضى از سوره‌هاى مدنى نيز ديده مى‌شود، مانند آيه 173 سوره بقره.

ظاهر اين است كه اين آيه، تنها نظر به نفى احكام خرافى مشركان دارد و به اصطلاح،" حصر اضافى" است، و به تعبير ديگر آيه مى‌گويد: محرمات الهى اينها هستند نه آنچه شما به هم بافته‌ايد.