همان مطلبى است كه در جمله كوتاه بالا مى‌خوانيم.

و عجب اينكه با تمام گمراهى و انحراف" چنين مى‌پنداشتند كه هدايت يافتگان واقعى آنها هستند" (وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ‌) اين حالت مخصوص كسانى است كه در طغيان و گناه فرو روند، و آن چنان غرق فساد و تباهى و انحراف و بت‌پرستى گردند كه حس تشخيص آنها به كلى دگرگون شود، زشتيها را زيبايى، و گمراهى‌ها را هدايت، پندارند، و در اين حال درهاى هدايت به كلى به روى آنها مسدود خواهد شد، و اين همان چيزى است كه خودشان براى خويشتن فراهم ساخته‌اند.

[1] جمله فريقا هدى از نظر تركيب ادبى، چنين است كه" فريقا" مفعول مقدم و" هدى" فعل مؤخر است و" فريقا" دوم مفعول" اضل" مى‌باشد كه در تقدير است كه جمله" حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلالَةُ" دلالت بر آن مى‌كند.