مى‌گويد، مى‌باشد.

ولى در روايات متعددى مى‌خوانيم كه منظور از فاحشه در اينجا گفتار پيشوايان ظالم و ستمگر است كه مردم را به پيروى خود دعوت مى‌كنند و معتقدند كه خدا اطاعت آنها را بر مردم فرض كرده است.

اما بعضى از مفسران مانند نويسنده" المنار" و" الميزان"، مفهوم آيه را يك مفهوم وسيع گرفته‌اند كه هر گونه كار زشت و قبيحى را در بر مى‌گيرد و با توجه به وسعت مفهوم كلمه" فاحشه" مناسبتر همين است كه معنى آيه همان معنى وسيع كلمه باشد و مساله" طواف عريان" و" پيروى از پيشوايان ظلم و ستم" از مصاديق روشن آن محسوب مى‌گردد و منافاتى هم با روايات ندارد.

درباره تسليم بى‌قيد و شرط در برابر رسوم نياكان در ذيل آيه 170 بقره جلد اول صفحه 422 توضيح كافى داده شده است.

[سوره الأعراف (7): آيات 29 تا 30]

قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ وَ أَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ ادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ كَما بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ (29) فَرِيقاً هَدى‌ وَ فَرِيقاً حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّياطِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ (30)

ترجمه:

29- بگو پروردگارم به عدالت فرمان داده است، و توجه خويش را در هر مسجد (و به هنگام عبادت) به سوى او كنيد و او را بخوانيد و دين (خود) را براى او خالص گردانيد، (و بدانيد) همانگونه كه در آغاز شما را آفريد (بار ديگر در رستاخيز)