از اين آيه به خوبى استفاده مى‌شود كه آنها قبل از ارتكاب اين خلاف، برهنه نبودند بلكه پوششى داشتند كه در قرآن، نامى از چگونگى اين پوشش برده نشده است، اما هر چه بوده است، نشانه‌اى براى شخصيت آدم و حوا و احترام آنها محسوب مى‌شده كه با نافرمانى از اندامشان فرو ريخته است.

در حالى كه تورات ساختگى مى‌گويد: آدم و حوا در آن موقع، كاملا برهنه بودند ولى زشتى آن را درك نمى‌كردند، و هنگامى كه از درخت ممنوع كه درخت علم و دانش! بود خوردند چشم خردشان باز شد، و خود را برهنه ديدند و از زشتى اين حالت آگاه شدند! آدمى را كه تورات معرفى مى‌كند در واقع، آدم نبود! بلكه به قدرى از علم و دانش دور بود كه حتى برهنگى خود را تشخيص نمى‌داد، ولى آدمى را كه قرآن معرفى مى‌كند نه تنها از وضع خود با خبر بود بلكه از اسرار آفرينش (علم اسماء) نيز آگاهى داشت و معلم فرشتگان محسوب مى‌شد و اگر شيطان توانست در او نفوذ كند نه به خاطر نادانى او بود بلكه از پاكى و صفاى او سوء استفاده كرد.

شاهد اين سخن آيه 27 همين سوره است كه مى‌گويد: يا بَنِي آدَمَ لا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطانُ كَما أَخْرَجَ أَبَوَيْكُمْ مِنَ الْجَنَّةِ يَنْزِعُ عَنْهُما لِباسَهُما:

" اى فرزندان آدم! شيطان شما را فريب ندهد، آن چنان كه پدر و مادرتان را از بهشت، بيرون كرد، و لباس آنها را از تنشان جدا ساخت".

و اگر بعضى از نويسندگان اسلامى نوشته‌اند كه آدم در آغاز برهنه بود در واقع اشتباهى است آشكار كه بر اثر نوشته‌هاى تورات پيدا شده است! به هر حال قرآن سپس مى‌گويد:" هنگامى كه آدم و حوا چنين ديدند بلافاصله از برگهاى درختان بهشتى براى پوشيدن اندام خود، استفاده كردند"