نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 6 صفحه : 105
مقايسه كرد، در حالى اگر نورانيت و روحانيت آدم را با نورانيت آتش مقايسه
مىكرد، تفاوت ميان آن دو را در مىيافت، و برترى يكى را بر ديگرى تشخيص
مىداد" [1]
پاسخ يك سؤال
در اينجا يك سؤال باقى مىماند، و آن اينكه چگونه شيطان، با خدا سخن گفت، مگر
وحى بر او نازل مىشده است؟
پاسخ اين سؤال اين است كه گفتگوى خدا، هميشه جنبه وحى ندارد، بلكه وحى عبارت
از پيام رسالت و نبوت است، و هيچ مانعى ندارد كه خداوند با شخص ديگرى نه به عنوان
وحى و رسالت، بلكه از طريق الهام درونى، يا به وسيله بعضى از فرشتگان سخن بگويد،
خواه اين شخص از صالحان و پاكان باشد، همانند مريم و مادر موسى يا از ناصالحان
باشد مانند شيطان!- اكنون به تفسير بقيه آيات باز مىگرديم:
***
از آنجا كه امتناع شيطان از سجده كردن، براى آدم ع يك امتناع ساده و
معمولى نبود و نه يك گناه عادى محسوب مىشد، بلكه يك سركشى و تمرد آميخته به
اعتراض و انكار مقام پروردگار بود، زيرا اينكه مىگويد: من از او بهترم در واقع به
اين معنى است كه فرمان تو در مورد سجده بر آدم، بر خلاف حكمت و عدالت است، و موجب
مقدم داشتن" مرجوح" بر" راجح"! به اين جهت، مخالفت او سر از
كفر و انكار علم و حكمت خدا در آورد و به همين جهت، مىبايست تمام مقامها و
موقعيتهاى خويش را در درگاه الهى از دست بدهد، به همين سبب