سپس براى تاكيد مى‌گويد: كفاره سوگندهاى شما اين است كه گفته شد" (ذلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمانِكُمْ إِذا حَلَفْتُمْ‌).

ولى براى اينكه كسى تصور نكند با دادن كفاره، شكستن سوگندهاى صحيح حرام نيست مى‌گويد:" سوگندهاى خود را حفظ كنيد" (وَ احْفَظُوا أَيْمانَكُمْ‌).

و به تعبير ديگر عمل به سوگند وجوب تكليفى دارد و شكستن آن حرام است، اما پس از شكستن بايد كفاره داد.

و در پايان آيه مى‌فرمايد:" اين چنين خداوند آياتش را براى شما بيان مى‌كند، تا شكر او را بگزاريد و در برابر اين احكام و دستوراتى كه ضامن سعادت و سلامت فرد و اجتماع است، او را سپاس گوئيد" (كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ‌).