بيان كرده، مى‌گويد:" مسيحيان معاصر پيامبر ص امتيازاتى داشتند كه در يهود نبود.

نخست اينكه: در ميان آنها جمعى دانشمند بودند كه به اندازه دانشمندان دنياپرست يهود در كتمان حقيقت كوشش نداشتند (ذلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ‌) [1] و نيز در ميان آنها جمعى تاريك دنيا بودند كه درست در نقطه مقابل حريصان يهود گام برمى‌داشتند، هر چند گرفتار انحرافاتى بودند ولى باز در سطحى بالاتر از يهود قرار داشتند (و رهبانا).

بسيارى از آنها در برابر پذيرش حق خاضع بودند و تكبرى از خود نشان نمى‌دادند، در حالى كه اكثريت يهود به خاطر اينكه خود را نژاد برتر مى‌دانستند، از قبول آئين اسلام كه از نژاد يهود برنخاسته بود سر باز مى‌زدند (و انهم لا يستكبرون).

به علاوه جمعى از آنان (همانند همراهان جعفر و جمعى از مسيحيان حبشه) هنگامى كه آيات قرآن را مى‌شنيدند، اشك شوق از ديدگانشان بخاطر دست يافتن به حق سرازير مى‌شد (وَ إِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرى‌ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِ‌).

و با صراحت و شهامت و بى‌نظرى صدا مى‌زدند: پروردگارا! ما ايمان آورديم، ما را از گواهان حق و همراهان محمد ص و ياران او قرار ده (يَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِينَ‌).

آنها بقدرى تحت تاثير آيات تكان دهنده اين كتاب آسمانى قرار مى‌گرفتند كه مى‌گفتند:" چگونه ممكن است ما به خداوند يگانه و حقايقى كه از طرف او آمده است ايمان نياوريم در حالى كه انتظار داريم ما را در زمره جمعيت صالحان قرار دهد"

[1] كشيش در اصل يك لغت سريانى است كه به معنى پيشوا و راهنماى مذهبى مسيحيان مى‌باشد و به عربى قسيس گفته مى‌شود و جمع آن" قسيسين" است‌