بت آنها را وادار به اين عمل جنايت بار مى‌كرد، و روى اين تفسير، قتل در آيه فوق با مسئله زنده به گور كردن دختران و يا كشتن پسران به خاطر ترس از فقر، ارتباطى ندارد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه: منظور از تزيين اين جنايت به وسيله بتها اين باشد كه خدمه و متوليان بتكده‌ها مردم را به اين كار تشويق مى‌كردند و خود را زبان بت مى‌دانستند زيرا نقل مى‌كنند كه عربهاى زمان جاهليت براى انجام سفرهاى مهم و كارهاى ديگر از" هبل" (بت بزرگ آنها) اجازه مى‌گرفتند و طرز اجازه گرفتن آنها اين بود كه چوبهاى تيرى كه در كيسه مخصوصى مجاور هبل قرار داشت و روى بعضى از آنها" افعل" (انجام بده) و روى بعضى" لا تفعل" (انجام مده) نوشته شده بود تكان مى‌داد و چوبه تيرى را از ميان آنها خارج مى‌ساخت و هر چه روى آن نوشته شده بود به عنوان پيام هبل! تلقى مى‌شد و اين نشان مى‌دهد كه از اين طريق نظر بتها را كشف مى‌كردند، هيچ بعيد نيست كه مسئله قربانى براى بت نيز از طريق خدمه، به عنوان يك پيام بت معرفى شده باشد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه زنده به گور كردن دختران در ميان آنها كه طبق نقل تواريخ به عنوان بر طرف ساختن لكه ننگ در ميان طائفه" بنى- تميم" رائج شده بود به عنوان پيام بتها معرفى شده باشد، زيرا در تاريخ مى‌خوانيم كه" نعمان بن منذر" حمله به جمعى از عرب كرد و زنان آنها را اسير ساخت و در ميان آنها دختر" قيس بن عاصم" بود، سپس صلح در ميان آنها برقرار شد، و هر زنى به عشيره خود پيوست، به جز دختر قيس كه او ترجيح داد در ميان قوم دشمن بماند، و شايد با يكى از جوانهاى آنها ازدواج كند اين مطلب بر قيس بسيار گران آمد و سوگند (به عنوان بتها) ياد كرد كه هر گاه دختر ديگرى براى او متولد شود زنده به گورش كند و چيزى نگذشت كه اين عمل سنتى در