آنها دلخوش بودند كه پيروان تسليمى دارند و بر آنها حكومت مى‌كنند، و ما نيز از زرق و برقهاى دنيا و لذات بى‌قيد و شرط و زودگذر آن كه بر اثر وسوسه‌هاى شياطين دل‌انگيز و دلچسب جلوه مى‌نمود دلخوش بوديم!.

در اينكه منظور از اجل در اين آيه چيست؟ آيا پايان زندگى يا روز رستاخيز است ميان مفسران گفتگو است اما ظاهرا پايان زندگى است، زيرا" اجل" به اين معنى در بسيارى از آيات قرآن به كار رفته است.

اما خداوند همه اين پيشوايان و پيروان مفسد و فاسد را مخاطب ساخته مى‌گويد:" جايگاه همه شما آتش است و جاودانه در آن خواهيد ماند مگر آنچه خدا بخواهد" (قالَ النَّارُ مَثْواكُمْ خالِدِينَ فِيها إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ‌).

استثناء با جمله" إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ‌" (مگر آنچه خدا بخواهد) يا اشاره به اين است كه ابديت عذاب و كيفر در اينگونه موارد سلب قدرت از پروردگار نمى‌كند، هر گاه بخواهد مى‌تواند آن را تغيير دهد اگر چه در مورد عده‌اى ثابت نگه مى‌دارد.

و يا اشاره به آن افرادى است كه استحقاق ابديت عذاب را ندارند و يا قابليت شمول عفو الهى را دارند كه بايد از حكم خلود و جاودانى بودن مجازات استثنا شوند.

و در پايان آيه مى‌فرمايد:" پروردگار تو حكيم و دانا است" (إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ‌).

هم كيفرش روى حساب است و هم عفو و بخشش، و به خوبى از موارد آنها آگاه مى‌باشد.