[سوره الأنعام (6): آيات 125 تا 127]

فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ وَ مَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقاً حَرَجاً كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ كَذلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ (125) وَ هذا صِراطُ رَبِّكَ مُسْتَقِيماً قَدْ فَصَّلْنَا الْآياتِ لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ (126) لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ هُوَ وَلِيُّهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (127)

ترجمه:

125- آن كس را كه خدا بخواهد هدايت كند سينه‌اش را براى (پذيرش) اسلام گشاده مى‌سازد و آن كس را كه (بخاطر اعمال خلافش) بخواهد گمراه سازد سينه‌اش را آن چنان تنگ مى‌سازد كه گويا مى‌خواهد به آسمان بالا برود، اينچنين خداوند پليدى را بر افرادى كه ايمان نمى‌آورند قرار مى‌دهد.

126- و اين راه مستقيم (و سنت جاويدان) پروردگار تو است، ما آيات خود را براى كسانى كه پند مى‌گيرند بيان كرديم.

127- براى آنها خانه امن و امان نزد پروردگارشان خواهد بود، و او ولى و يار و ياور آنها است بخاطر اعمال (نيكى) كه انجام مى‌دادند.

تفسير: امدادهاى الهى:

در تعقيب آيات گذشته كه در زمينه مؤمنان راستين، و كافران لجوج، بحث مى‌كرد در اين آيات مواهب بزرگى را كه در انتظار دسته اول، و بى‌توفيقيهايى را كه دامنگير دسته دوم مى‌شود شرح مى‌دهد.