خشك و خالى يا الفاظى تشريفاتى نيست، بلكه به منزله روحى است كه در كالبد بيجان افراد بى‌ايمان دميده مى‌شود و در تمام وجود آنها اثر مى‌گذارد، چشم آنها ديد و روشنايى، گوش آنها قدرت شنوايى، زبان توان سخن گفتن و دست و پا قدرت انجام هر گونه كار مثبت پيدا مى‌كند، ايمان افراد را دگرگون مى‌سازد و در سراسر زندگى آنها اثر مى‌گذارد و آثار حيات را در تمام شئون آنها آشكار مى‌نمايد.

از جمله‌ فَأَحْيَيْناهُ‌ (ما او را زنده كرديم) استفاده مى‌شود كه ايمان، گرچه بايد با كوشش از ناحيه خود انسان صورت گيرد اما تا كششى از ناحيه خدا نباشد اين كوششها به جايى نمى‌رسد! سپس مى‌گويد:" ما براى چنين افراد نورى قرار داديم كه با آن در ميان مردم راه بروند" (وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ‌).

گرچه مفسران درباره منظور از اين" نور" احتمالاتى داده‌اند اما ظاهرا منظور از آن تنها قرآن و تعليمات پيامبر ص نيست، بلكه علاوه بر اين، ايمان به خدا، بينش و درك تازه‌اى به انسان مى‌بخشد، روشن‌بينى خاصى به او مى‌دهد، افق ديد او را از زندگى محدود مادى و چهار ديوار عالم ماده فراتر برده و در عالمى فوق العاده وسيع فرو مى‌برد.

و از آنجا كه او را به خود سازى دعوت مى‌كند، پرده‌هاى خود خواهى و خودبينى و تعصب و لجاج و هوى و هوس را از مقابل چشم جانش كنار مى‌زند، و حقايقى را مى‌بيند كه هرگز قبل از آن قادر به درك آنها نبود.

در پرتو اين نور مى‌تواند راه زندگى خود را در ميان مردم پيدا كند، و از بسيارى اشتباهات كه ديگران به خاطر آز و طمع، و به علت تفكر محدود مادى، و يا غلبه خود خواهى و هوى و هوس، گرفتار آن مى‌شوند مصون و محفوظ بماند.