آيا مربوط به احكام و قوانين اسلامى بوده با اينكه مهمترين آنها تا آن زمان بيان شده بود؟

و آيا مربوط به مبارزه با اهل كتاب و يهود و نصارى بوده با اينكه مى‌دانيم مساله اهل كتاب بعد از ماجراى" بنى النضير" و بنى قريظه و بنى قينقاع و خيبر و فدك و نجران مشكلى براى مسلمانان محسوب نمى‌شد.

و آيا مربوط به منافقان بوده در حالى كه مى‌دانيم پس از فتح مكه و سيطره و نفوذ اسلام در سراسر جزيره عربستان منافقان از صحنه اجتماع طرد شدند، و نيروهاى آنها در هم شكسته شد، و هر چه داشتند در باطن بود.

راستى چه مساله مهمى در اين آخرين ماههاى عمر پيامبر ص مطرح بوده كه آيه فوق اين چنين در باره آن تاكيد مى‌كند؟! اين نيز جاى ترديد نيست كه وحشت و نگرانى پيامبر ص براى شخص خود و جان خود نبوده بلكه براى كارشكنيها و مخالفتهاى احتمالى منافقان بوده كه نتيجه آن براى مسلمانان خطرات يا زيانهايى به بار مى‌آورد.

آيا مساله‌اى جز تعيين جانشين براى پيامبر ص و سرنوشت آينده اسلام و مسلمين مى‌تواند واجد اين صفات بوده باشد.

اكنون به روايات مختلفى كه در كتابهاى متعدد اهل تسنن و شيعه در زمينه آيه فوق وارد شده باز مى‌گرديم تا ببينيم از آنها در زمينه اثبات احتمال فوق چه استفاده مى‌شود؟ سپس اشكالات و ايرادهايى را كه در زمينه اين تفسير از طرف جمعى از مفسران اهل تسنن اظهار شده است مورد بررسى قرار مى‌دهيم:

شان نزول آيه تبليغ‌

گرچه متاسفانه پيشداوريها و تعصبهاى مذهبى مانع از آن شده است كه‌