تفسير: وظيفه تو اجبار كردن نيست‌

اين آيات در حقيقت يك نوع خلاصه و نتيجه‌گيرى از آيات گذشته است.

نخست مى‌گويد:" دلائل و نشانه‌هاى روشن در زمينه توحيد و خداشناسى و نفى هر گونه شرك كه مايه بصيرت و بينايى است براى شما آمد" (قَدْ جاءَكُمْ بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ‌).

" بصائر" جمع" بصيرة" از ماده" بصر" به معنى ديدن است، ولى معمولا در بينش فكرى و عقلانى به كار برده مى‌شود، و گاهى به تمام امورى كه باعث درك و فهم مطلب است، اطلاق مى‌گردد، و در آيه فوق به معنى دليل و شاهد و گواه آمده است و مجموعه دلائلى را كه در آيات گذشته در زمينه خداشناسى گفته شد در بر مى‌گيرد بلكه مجموع قرآن در آن داخل است.

سپس براى اينكه روشن سازد اين دلائل به قدر كافى حقيقت را آشكار مى‌سازد و جنبه منطقى دارد، مى‌گويد:" آنهايى كه به وسيله اين دلائل چهره حقيقت را بنگرند به سود خود گام برداشته‌اند، و آنها كه همچون نابينايان از مشاهده آن خود را محروم سازند به زيان خود عمل كرده‌اند" (فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِيَ فَعَلَيْها).

و در پايان آيه از زبان پيغمبر ص مى‌گويد:" من نگاهبان و حافظ شما نيستم" (وَ ما أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ).

در اينكه منظور از اين جمله چيست، مفسران دو احتمال داده‌اند، نخست اينكه من حافظ اعمال و مراقب و مسئول كارهاى شما نيستم، بلكه خداوند همه را نگاهدارى مى‌كند و پاداش و كيفر هر كس را خواهد داد، وظيفه من تنها ابلاغ رسالت و تلاش و كوشش هر چه بيشتر در راه هدايت مردم است.