و به طورى كه بسيارى از مفسران نقل كرده‌اند قريش معتقد بودند كه خداوند با جنيان ازدواج كرده و فرشتگان ثمره اين ازدواجند! [1] سپس به اين پندار خرافى پاسخ گفته و مى‌گويد:" با اينكه خداوند آنها را (يعنى جن را) آفريده است" (وَ خَلَقَهُمْ‌).

يعنى چگونه ممكن است مخلوق كسى شريك او بوده باشد، زيرا شركت نشانه سنخيت و هم افق بودن است در حالى كه مخلوق هرگز در افق خالق نخواهد بود.

خرافه ديگر اينكه" آنها براى خدا پسران و دخترانى از روى نادانى قائل شدند" (وَ خَرَقُوا لَهُ بَنِينَ وَ بَناتٍ بِغَيْرِ عِلْمٍ‌).

و در حقيقت بهترين دليل باطل بودن اينگونه عقائد خرافى همان است كه از جمله بغير علم استفاده مى‌شود، يعنى هيچگونه دليل و نشانه‌اى براى اين موهومات در دست نداشتند.

جالب توجه اينكه" خرقوا" از ماده" خرق" (بر وزن غرق) گرفته شده كه در اصل به معنى پاره كردن چيزى است بدون رويه و حساب، درست نقطه مقابل" خلق" كه ايجاد چيزى از روى حساب است، اين دو كلمه (خلق و خرق) گاهى در مطالب ساختگى و دروغين نيز به كار مى‌رود، منتها دروغهايى كه حساب شده است و با مطالعه ساخته مى‌شود،" خلق و اختلاق" و دروغهاى بى‌حساب و به اصطلاح شاخدار" خرق و اختراق" گفته مى‌شود.

يعنى آنها اين دروغها را بدون مطالعه جوانب مطلب و بدون در نظر گرفتن لوازم آن ساختند.

اما اينكه چه طوائفى براى خدا پسرانى قائل بودند، قرآن نام دو طايفه را در

[1] تفسير مجمع البيان و تفاسير ديگر ذيل آيه.