1- قريه در زبان قرآن، به معنى هر گونه آبادى است" اعم از اينكه شهر بزرگ باشد و يا كوچك و يا روستا، مثلا در سوره يوسف از زبان برادران و در مقابل پدر چنين مى‌خوانيم: وَ سْئَلِ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيها:" از قريه‌اى كه در آن بوديم سؤال كن" [1] و مى‌دانيم كه اين سخن را پس از بازگشت از پايتخت مصر و ماجراى توقيف برادر آنها" بنيامين" از طرف دستگاه عزيز مصر بوده است، و همچنين مى‌خوانيم: وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‌ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ‌:" اگر مردمى كه در آباديهاى روى زمين زندگى مى‌كنند، ايمان بياورند و تقوا پيشه كنند بركات از آسمان و زمين بر آنها خواهيم گشود" [2] بديهى است منظور در اينجا خصوص روستاها نيست بلكه همه نقاط مسكونى جهان را شامل مى‌شود.

از طرف ديگر در روايات متعددى مى‌خوانيم خشكيهاى زمين از زير خانه كعبه گسترده شدند، و از آن بنام" دحو الارض" (گسترش زمين) ياد شده است.

اين را نيز مى‌دانيم كه در آغاز بر اثر بارانهاى سيلابى تمام كره زمين از آب پوشيده بود، آبها تدريجا فرو نشستند و در نقاط پست زمين قرار گرفتند و خشكيها تدريجا از زير آب، سر بر آوردند، طبق روايات اسلامى نخستين نقطه‌اى كه از زير آب سر بر آورد، سرزمين مكه بود.

و اگر ارتفاع اين سرزمين در حال حاضر بلندترين ارتفاع زمينهاى دنيا نيست هيچگونه منافاتى با اين سخن ندارد، زيرا از آن روز صدها مليون سال مى‌گذرد و تا كنون وضع نقاط روى زمين به كلى دگرگون شده، بعضى از كوه‌ها در اعماق اقيانوسها قرار گرفته و بعضى از اعماق اقيانوسها تبديل به قله كوه شده است و اين‌

[1] يوسف- 82.

[2] اعراف- 96.