90- آنها كسانى هستند كه خداوند هدايتشان كرده پس به هدايت آنان اقتدا كن (و) بگو در برابر اين (رسالت و تبليغ) پاداشى از شما نمى‌طلبم. اين رسالت چيزى جز يك يادآورى براى جهانيان نيست (و آگاه ساختن و بيدار كردن وظيفه من است و در برابر انجام وظيفه مزد معنى ندارد).

تفسير: سه امتياز مهم‌

به دنبال ذكر نام گروه‌هاى مختلفى از پيامبران الهى در آيات گذشته، در اينجا اشاره به خطوط كلى و اصلى زندگانى آنها شده، نخست مى‌فرمايد:" اين هدايت خدا است كه بوسيله آن هر كس از بندگانش را بخواهد هدايت و رهبرى مى‌كند" (ذلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ‌).

يعنى گرچه آنها مردان صالحى بودند و با نيروى عقل و انديشه و با تمام وجود خود در طريق هدايت گام بر مى‌داشتند، ولى باز اگر توفيق الهى شامل حال آنها نمى‌شد و دست پر مهر او، زير بازوى آنها را نمى‌گرفت، امكان لغزش درباره همه آنها و هر كس، وجود داشته و دارد.

سپس براى اينكه كسى تصور نكند آنها به اجبار در اين راه گام گذاشتند و همچنين كسى تصور نكند كه خداوند نظر خاص و استثنايى و بى‌دليل در مورد آنها داشته است، مى‌فرمايد:" اگر فرضا اين پيامبران با آن همه مقام و موقعيتى كه داشتند مشرك مى‌شدند، تمام اعمالشان بر باد مى‌رفت" (وَ لَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌).

يعنى آنها نيز مشمول همان قوانين الهى هستند كه درباره ديگران اجرا مى‌گردد و تبعيضى در كار نيست.