و هديناهم" به قرينه تعبيرى كه در همين سلسله آيات وجود دارد، مقام نبوت و رسالت است، مشكل حل مى‌شود، يعنى مفهوم آيه چنين خواهد بود كه بعضى از آنها را به مقام نبوت برگزيديم و اين منافاتى با موحد بودن سايرين ندارد.

در آيه 90 همين سوره (چند آيه بعد از اين آيه) نيز" هدايت" به مقام نبوت اطلاق شده است‌ [1]

[سوره الأنعام (6): آيات 88 تا 90]

ذلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ لَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (88) أُولئِكَ الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ فَإِنْ يَكْفُرْ بِها هؤُلاءِ فَقَدْ وَكَّلْنا بِها قَوْماً لَيْسُوا بِها بِكافِرِينَ (89) أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرى‌ لِلْعالَمِينَ (90)

ترجمه:

88- اين هدايت خدا است كه هر كس از بندگان خود را بخواهد با آن راهنمايى مى‌كند، و اگر آنها مشرك شوند آنچه را عمل مى‌كردند نابود مى‌گردد.

89- آنها كسانى هستند كه كتاب و حكم و نبوت به آنان داديم و اگر نسبت به آن كفر ورزند (مهم نيست زيرا) كسانى را نگاهبان آن ساخته‌ايم كه نسبت به آن كافر نيستند.

[1] از نظر تركيبى من آبائهم جارو مجرورى است كه متعلق آن يا جمله" فضلنا" است كه در آيه قبل ذكر شده و يا محذوف است و جمله بعد بر آن محذوف دلالت مى‌كند و در اصل چنين بوده" اجتبينا من آبائهم"، ضمنا بايد توجه داشت كه" من" در آيه فوق ظاهرا تبعيضيه است.