تفسير:

در تعقيب بحثهايى كه در مورد انحرافات يهود، در آيات قبل، گذشت، اين آيات و آيات بعد از انحرافات مسيحيان سخن مى‌گويد نخست از مهمترين انحراف مسيحيت يعنى مساله" الوهيت مسيح" و" تثليث معبود" بحث كرده مى‌گويد:

" بطور مسلم آنها كه گفته‌اند خدا همان مسيح بن مريم است، كافر شدند" (لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ‌).

چه كفرى از اين بالاتر كه خداوند نامحدود از هر جهت را، با مخلوقى كه از هر جهت محدود است يگانه و متحد بدانند، و صفات مخلوق را براى خالق قرار دهند؟! در حالى كه خود مسيح ع با صراحت به بنى اسرائيل گفت:" خداوند يگانه‌اى را پرستش كنيد كه پروردگار من و شما است" (وَ قالَ الْمَسِيحُ يا بَنِي إِسْرائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ‌).

و به اين ترتيب بيزارى خود را از هر گونه شرك و غلو در مورد خويش نفى كرد و خود را همانند ديگران مخلوقى از مخلوقات خدا معرفى نمود.

و نيز مسيح براى تاكيد اين مطلب و رفع هر گونه ابهام و اشتباه اضافه كرد:" هر كس شريكى براى خدا قرار دهد خداوند بهشت را بر او حرام كرده و جايگاه او آتش است" (إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ).

و باز براى تاكيد بيشتر و اثبات اين حقيقت كه شرك و غلو يك نوع ظلم آشكار است به آنها گفت:" براى ستمگران و ظالمان هيچگونه يار و ياورى وجود نخواهد داشت" (وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ).

همانطور كه در سابق هم اشاره كرده‌ايم تاريخ مسيحيت مى‌گويد: تثليث‌