از انضمام اين آيه به آيه سوره توبه كه مسلمانان را از استغفار براى مشركان بر حذر مى‌دارد و ابراهيم را از انجام چنين كارى جز براى يك مدت محدود آن هم براى يك هدف مقدس، بركنار مى‌شمرد، به خوبى استفاده مى‌شود كه منظور از" اب" در آيه مورد بحث، پدر نيست، بلكه عمو يا پدر مادر و يا مانند آن است و به تعبير ديگر" والد" در بيان معنى پدر صراحت دارد، در حالى كه" اب" صراحت ندارد.

در آيات قرآن كلمه" اب" نيز در مورد عمو به كار رفته است مانند آيه 133 سوره بقره‌ قالُوا نَعْبُدُ إِلهَكَ وَ إِلهَ آبائِكَ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ إِلهاً واحِداً:

" فرزندان يعقوب به او گفتند ما خداوند تو و خداوند پدران تو ابراهيم و اسماعيل و اسحاق، خداوند يگانه را مى‌پرستيم" و اين را مى‌دانيم كه اسماعيل عموى يعقوب بود نه پدر او.

3- از روايات مختلف اسلامى نيز مى‌توان اين موضوع را استفاده كرد زيرا در حديث معروفى از پيغمبر اكرم ص نقل شده است:

لم يزل ينقلنى اللَّه من اصلاب الطاهرين الى ارحام المطهرات حتى اخرجنى فى عالمكم هذا لم يدنسنى بدنس الجاهلية

:" همواره خداوند مرا از صلب پدران پاك به رحم مادران پاك منتقل مى‌ساخت، و هرگز مرا به آلودگيهاى دوران جاهليت آلوده نساخت" [1] شك نيست كه روشنترين آلودگى دوران جاهليت شرك و بت پرستى است، و كسانى كه آن را منحصر به آلودگى زنا دانسته‌اند، هيچ دليلى بر گفته خود ندارند، بخصوص اينكه قرآن مى‌گويد إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ‌:" مشركان آلوده‌

[1] اين روايت را بسيارى از مفسران شيعه و اهل تسنن مانند مرحوم طبرسى در مجمع البيان و نيشابورى در تفسير غرائب القرآن و فخر رازى در تفسير كبير و آلوسى در تفسير روح المعانى نقل كرده‌اند.