" يقول" فعل مضارع است، و اينكه قبل از اين جمله اشاره به اصل آفرينش شده و همچنين با توجه به جمله‌هاى بعد مى‌توان گفت كه اين جمله مربوط به رستاخيز و فرمان الهى در باره آن است همانطور كه در جلد اول صفحه 299 (ذيل آيه 117 بقره) گفتيم منظور از جمله كن فيكون اين نيست كه خداوند يك فرمان لفظى به عنوان" موجود باش" صادر مى‌كند بلكه منظور اين است هر گاه اراده او به آفرينش چيزى تعلق گيرد، بدون نياز به هيچ عامل ديگرى، اراده‌اش جامه عمل به خود مى‌پوشد، اگر اراده كرده است يك دفعه موجود شود، يك دفعه موجود خواهد شد و اگر اراده كرده است تدريجا موجود گردد، برنامه تدريجى آن شروع خواهد شد.

بعد اضافه مى‌كند كه" گفتار خداوند حق است" يعنى همان طور كه آغاز آفرينش بر اساس هدف و نتيجه و مصلحت بود، رستاخيز نيز همانگونه خواهد بود. (قَوْلُهُ الْحَقُ‌).

" و در آن روز كه در صور دميده مى‌شود و قيامت بر پا مى‌گردد، حكومت و مالكيت مخصوص ذات پاك او است" (وَ لَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ).

درست است كه مالكيت و حكومت خداوند بر تمام عالم هستى از آغاز جهان بوده و تا پايان جهان و در عالم قيامت ادامه خواهد داشت و اختصاصى به روز رستاخيز ندارد، ولى از آنجا كه در اين جهان يك سلسله عوامل و اسباب در پيشبرد هدفها و انجام كارها مؤثر است گاهى اين عوامل و اسباب انسان را از خداوند كه مسبب الاسباب است غافل مى‌كند، اما در آن روز كه همه اين اسباب از كار مى‌افتد، مالكيت و حكومت او از هر زمان آشكارتر و روشنتر مى‌گردد، درست نظير آيه ديگرى كه مى‌گويد: لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ:" حكومت و مالكيت امروز (روز قيامت) براى كى است؟ تنها براى خداوند يگانه پيروز است" (سوره غافر- آيه 16).