پرستى نيست.

و در آخرين جمله براى تاكيد بيشتر مى‌گويد:" اگر من چنين كارى را كنم مسلما گمراه شده‌ام و از هدايت يافتگان نخواهم بود" (قَدْ ضَلَلْتُ إِذاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ‌).

" بينة" در اصل به چيزى مى‌گويند كه ميان دو شى‌ء فاصله و جدايى مى‌افكند به گونه‌اى كه ديگر هيچگونه اتصال و آميزش با هم نداشته باشند، سپس به دليل روشن و آشكار نيز گفته شده، از اين نظر كه حق و باطل را كاملا از هم جدا مى‌كند.

در اصطلاح فقهى اگر چه" بينة" به شهادت دو نفر عادل گفته مى‌شود ولى معنى لغوى آن كاملا وسيع است و شهادت دو عادل يكى از مصداقهاى آن مى‌باشد و اگر به معجزات بينة گفته مى‌شود باز از همين نظر است كه حق را از باطل جدا مى‌كند و اگر به آيات و احكام الهى بينة گفته مى‌شود باز به عنوان مصداق اين معنى وسيع است.

خلاصه در اين آيه نيز پيامبر ص مامور است روى اين نكته تكيه كند كه مدرك من در مسئله خدا پرستى و مبارزه با بت كاملا روشن و آشكار مى‌باشد و انكار و تكذيب شما چيزى از اهميت آن نمى‌كاهد.

سپس به يكى ديگر از بهانه‌جوئيهاى آنها اشاره مى‌كند و آن اينكه آنها مى‌گفتند اگر تو بر حق هستى كيفرهايى كه ما را به آن تهديد مى‌كنى زودتر بياور پيامبر ص در پاسخ آنها مى‌گويد" آنچه را شما درباره آن عجله داريد به‌