جنگ بدر را در خدمت پيغمبر ص درك كرده بودند) برخاستند و گواهى دادند كه اين حديث را از پيامبر ص شنيده‌اند! بعد از على ع بانوى اسلام فاطمه زهرا س و امام حسن و امام حسين و عبد اللَّه بن جعفر و عمار ياسر و قيس بن سعد و عمر بن عبد العزيز و مامون خليفه عباسى به آن استناد جستند و حتى" عمرو بن عاص" در نامه‌اى كه به معاويه نوشت براى اينكه به او اثبات كند بخوبى از حقايق مربوط به موقعيت على ع و وضع معاويه آگاه است صريحا مساله غدير را يادآورى كرده و خطيب خوارزمى حنفى در كتاب مناقب صفحه 124 آن را نقل كرده است (كسانى كه مايل به توضيحات بيشتر و آگاهى از منابع مختلف اين روايات در زمينه استدلال على ع و اهل بيت و جمعى از صحابه و غير صحابه به حديث غدير هستند مى‌توانند به كتاب الغدير جلد اول صفحات 159 تا 213 مراجعه كنند، مرحوم علامه امينى استدلال به اين حديث را از" 22 تن" از صحابه و غير صحابه در موارد مختلف نقل كرده است).

5- جمله آخر آيه چه مفهومى دارد؟

ميگويند: اگر اين آيه مربوط به نصب على ع به خلافت و ولايت و داستان غدير خم است پس اين جمله آخر كه مى‌گويد: إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ‌:" خداوند قوم كافر را هدايت نمى‌كند" چه ارتباطى با اين مساله مى‌تواند داشته باشد؟

براى پاسخ به اين ايراد كافى است بدانيم كه كفر در لغت و همچنين در لسان قرآن به معنى انكار و مخالفت و ترك است، گاهى به انكار خدا و يا نبوت پيامبر ص اطلاق مى‌شود و گاهى به انكار و يا مخالفت در برابر دستورات ديگر، در سوره آل عمران آيه 97 در مورد حج مى‌خوانيم: وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ‌:

" كسانى كه دستور حج را زير پا بگذارند و با آن مخالفت نمايند به خدا زيانى نمى‌رسانند خداوند از همه جهانيان بى‌نياز است" و در سوره بقره آيه 102 درباره‌