حسرت به معنى تاسف بر چيزى است ولى عرب هنگامى كه زياد متاثر شود خود" حسرت" را مخاطب قرار داده و مى‌گويد:" يا حسرتنا": گويا شدت حسرت چنان است كه بصورت موجودى در مقابل او مجسم شده است! سپس قرآن مى‌گويد:" آنها بار گناهانشان را بر دوش دارند" (وَ هُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى‌ ظُهُورِهِمْ‌).

" اوزار" جمع" وزر" به معنى بار سنگين است و در اينجا منظور از آن گناهان است و اين آيه مى‌تواند يكى از دلائل تجسم اعمال بوده باشد زيرا مى‌گويد آنها گناهان خود را بر دوش مى‌كشند.

و نيز مى‌تواند كنايه‌اى از سنگينى بار مسئوليت بوده باشد زيرا مسئوليتها همواره تشبيه به بار سنگين مى‌شود.

و در پايان آيه ميفرمايد" چه بد بارى بر دوش مى‌كشند" (أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ‌) در آيه فوق سخنى از خسران و زيان منكران معاد به ميان آمده، دليل اين موضوع روشن است زيرا ايمان به معاد علاوه بر اينكه انسان را آماده براى زندگى سعادتبخش جاويدان مى‌كند و او را بتحصيل كمالات علمى و عملى دعوت مينمايد اثر عميقى در كنترل انسان در برابر آلودگى و گناهان دارد و در بحثهاى مربوط به معاد اثر سازنده آن را از نظر فردى و اجتماعى به خواست خدا توضيح خواهيم داد.

" زندگى دنيا چيزى جز بازى و سرگرمى نيست" (وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ).

بنا بر اين آنها كه تنها به دنيا دل بسته‌اند و جز آن نمى‌جويند و نمى‌طلبند در واقع كودكان هوسبازى هستند كه يك عمر ببازى و سرگرمى پرداخته و از