بار ديگر" به آنها گفته مى‌شود پس بچشيد مجازات را به خاطر اينكه آن را انكار مى‌كرديد و كفر مى‌ورزيديد"! (قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ‌).

مسلما منظور از" وقوف در برابر پروردگار" اين نيست كه خداوند مكانى داشته باشد، بلكه به معنى ايستادن در برابر صحنه‌هاى مجازات او است- همانطور كه بعضى از مفسران گفته‌اند- و يا كنايه از حضور در دادگاه الهى است، همانطور كه انسان بهنگام نماز مى‌گويد من در برابر خداوند ايستاده‌ام.

" آنها كه ملاقات پروردگار را انكار كردند مسلما گرفتار زيان شدند" (قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ اللَّهِ‌).

منظور از ملاقات پروردگار همانطور كه قبلا اشاره شد يا ملاقات معنوى و ايمان شهودى است، (شهود باطنى) و يا ملاقات صحنه‌هاى رستاخيز و پاداش و جزاى او است.

سپس مى‌گويد اين انكار براى هميشه ادامه نخواهد يافت، و تا زمانى خواهد بود كه" ناگهان رستاخيز بر پا شود، و آنها در برابر اين صحنه‌هاى وحشتناك قرار گيرند و نتائج اعمال خود را با چشم خود ببينند، در اين موقع فرياد آنها بلند مى‌شود: اى واى بر ما چقدر كوتاهى درباره چنين روزى كرديم"؟! (حَتَّى إِذا جاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى‌ ما فَرَّطْنا فِيها).

منظور از" ساعة" روز قيامت است و" بغتة" به معنى اين است كه بطور ناگهانى و جهش‌آسا كه هيچكس جز خدا وقت آن را نمى‌داند واقع مى‌شود، و علت انتخاب اين نام (ساعة) براى روز قيامت يا بخاطر آن است كه با سرعت حساب مردم در آن ساعت انجام مى‌گيرد، و يا اشاره به ناگهانى وقوع آن است كه در ساعتى برق‌آسا مردم از جهان برزخ منتقل به عالم قيامت مى‌شوند.