بر وزن حسب مى‌باشد) و روشن است كه در آيه معنى اول اراده شده است، يعنى اگر فرشته‌اى مى‌فرستاديم بايد به صورت و سيرت انسانى باشد و در اين موقع به عقيده آنها ما مردم را به اشتباه و خطا انداخته بوديم و همان نسبتهاى سابق را بر ما تكرار مى‌كردند، همانطور كه خود آنها افراد نادان و بى‌خبر را به اشتباه و خطا مى‌افكنند و چهره حقيقت را بر آنها مى‌پوشانند- بنا بر اين نسبت" لبس" و پرده پوشى به خدا از زاويه ديد آنها است.

در پايان خداوند به پيامبرش دلدارى مى‌دهد و مى‌گويد از مخالفت و لجاجت و سرسختى آنها نگران نباش، زيرا" جمعى از پيامبران پيش از تو را نيز بباد استهزاء و مسخره گرفتند اما سرانجام آنچه را، مسخره مى‌كردند، دامانشان را گرفت و عذاب الهى بر آنها نازل شد" (وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ‌).

در حقيقت اين آيه هم مايه تسلى خاطرى است براى پيامبر ص كه در راه خود كمترين تزلزلى در اراده‌اش واقع نشود و هم تهديدى است براى مخالفان لجوج كه به عواقب شوم و دردناك كار خود بينديشند [1]

[سوره الأنعام (6): آيه 11]

قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (11)

ترجمه:

11- بگو روى زمين گردش كنيد، سپس بنگريد سرانجام آنها كه آيات الهى را تكذيب مى‌كردند چه شد؟!

[1] بايد توجه داشت كلمه" حاق" به معنى نازل گرديد و وارد شد، مى‌باشد، و منظور از ما كانوا به يستهزءون اخبار پيامبران به مجازات الهى است كه دشمنان لجوج آن را به باد مسخره مى‌گرفتند، مانند تهديدهاى پى در پى نوح به طوفان كه وسيله‌اى براى سخريه قوم بت‌پرست شده بود، بنا بر اين آيه هيچگونه نياز به تقدير كلمه" جزاء" آن چنان كه بعضى گفته‌اند ندارد، بلكه معنى آن چنين است:" مجازاتهايى را كه مسخره مى‌كردند بر آنها نازل شد".