بعضى از راحت طلبان عصر ما نيز هنگامى كه سخن از انجام دو فريضه بزرگ الهى امر به معروف و نهى از منكر به ميان مى‌آيد براى شانه خالى كردن از زير بار مسئوليت به اين آيه مى‌چسبند و معنى آن را تحريف مى‌كنند.

در حالى كه با كمى دقت مى‌توان دريافت كه تضادى در ميان اين دو دستور نيست، زيرا:

اولا: آيه مورد بحث مى‌گويد حساب هر كس جدا است و گمراهى ديگران مانند نياكان و غير نياكان لطمه‌اى به هدايت افراد هدايت يافته نمى‌زند حتى اگر برادر هم باشند و يا پدر و فرزند، بنا بر اين شما از آنها پيروى نكنيد و خود را نجات دهيد (دقت كنيد).

ثانيا: اين آيه اشاره به موقعى مى‌كند كه امر به معروف و نهى از منكر كارگر نمى‌شود، و يا شرائط تاثير آن جمع نيست گاهى بعضى از افراد در چنين موقعى ناراحت مى‌شوند كه با اين حال، تكليف ما چيست؟ قرآن به آنها پاسخ مى‌دهد كه براى شما هيچ جاى نگرانى وجود ندارد زيرا وظيفه خود را انجام داده‌ايد، و آنها نپذيرفته‌اند و يا زمينه پذيرشى در آنها وجود نداشته است، بنا بر اين زيانى از اين ناحيه به شما نخواهد رسيد.

اين معنى در حديثى كه در بالا نقل كرديم و همچنين در بعضى از احاديث ديگر نقل شده است كه از پيامبر ص درباره اين آيه سؤال كردند فرمودند:

ايتمروا بالمعروف و تناهوا عن المنكر فاذا رايت دنيا مؤثرة و شحا مطاعا و هوى متبعا و اعجاب كل ذى راى برايه فعليك بخويصة نفسك و ذر عوامهم!

:" امر به معروف كنيد و نهى از منكر، اما هنگامى كه ببينيد، مردم دنيا را مقدم داشته و بخل و هوى بر آنها حكومت مى‌كند و هر كس تنها راى خود را مى‌پسندد (و گوشش بدهكار سخن ديگرى نيست) به خويشتن بپردازيد و عوام را رها كنيد" [1]

[1] نور الثقلين جلد اول صفحه 684.