[سوره النساء (4): آيه 93]

وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظِيماً (93)

ترجمه:

93- و هر كسى فرد با ايمانى را از روى عمد به قتل برساند مجازات او دوزخ است كه جاودانه در آن مى‌ماند و خداوند بر او غضب مى‌كند و از رحمتش او را دور مى‌سازد و عذاب عظيمى براى او آماده ساخته است.

شان نزول‌

" مقيس بن صبابه كنانى" كه يكى از مسلمانان بود، كشته برادر خود" هشام" را در محله" بنى النجار" پيدا كرد، جريان را به عرض پيامبر ص رسانيد، پيامبر ص او را به اتفاق" قيس بن هلال فهرى" نزد بزرگان" بنى النجار" فرستاد و دستور داد كه اگر قاتل" هشام" را مى‌شناسند، او را تسليم برادرش" مقيس" نمايند و اگر نمى‌شناسند، خونبها و ديه او را بپردازند آنان هم چون قاتل را نمى‌شناختند، ديه را به صاحب خون پرداختند و او هم تحويل گرفت و به اتفاق" قيس بن هلال" به طرف مدينه حركت كردند در بين راه بقاياى افكار جاهليت" مقيس" را تحريك نمود و با خود گفت: قبول ديه موجب سرشكستگى و ذلت است، لذا هم سفر خود را كه از قبيله" بنى النجار" بود به انتقام خون برادر كشت و به طرف مكه فرار نمود و از اسلام نيز كناره گيرى كرد.

پيامبر ص هم در مقابل اين خيانت خون او را مباح نمود، و آيه فوق به همين مناسبت نازل شد كه مجازات قتل عمد در آن بيان شده است.