تحيت و سلام به آنها نثار مى‌شود" (فرقان- 75) و در آيه 23 سوره ابراهيم و آيه 10 سوره يونس درباره بهشتيان نيز مى‌خوانيم‌ تَحِيَّتُهُمْ فِيها سَلامٌ‌:" تحيت آنها در بهشت سلام است.

و نيز از آيات قرآن استفاده مى‌شود كه تحيت به معنى سلام (يا چيزى معادل آن) در اقوام پيشين بوده است چنان كه در سوره ذاريات آيه 25 در داستان ابراهيم مى‌گويد هنگامى كه فرشتگان مامور مجازات قوم لوط به صورت ناشناس بر او وارد شدند به او سلام كردند و او هم پاسخ آنها را به سلام داد:

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ‌.

از اشعار عرب جاهلى نيز استفاده مى‌شود كه تحيت به وسيله سلام در آن ايام بوده است‌

[1] هر گاه بى‌طرفانه اين تحيت اسلامى را كه محتوى توجه به خدا و دعا براى سلامت طرف و اعلام صلح و امنيت است با تحيتهاى ديگرى كه در ميان اقوام مختلف معمول است مقايسه كنيم ارزش آن براى ما روشنتر مى‌گردد.

در روايات اسلامى تاكيد زيادى روى سلام شده تا آنجا كه از پيغمبر اكرم ص نقل شده:

من بدء بالكلام قبل السلام فلا تجيبوه‌

:" كسى كه پيش از سلام آغاز به سخن كند پاسخ او را نگوئيد" [2] و نيز از امام صادق ع نقل شده كه خداوند مى‌فرمايد:

[1]

شعر از يكى از شعراى جاهليت به نام" توبه" است.

[2] اصول كافى ج 2 باب التسليم.