اذان از طريق وحى به پيغمبر ص رسيد.

در پاره‌اى از روايات كه از طرق اهل تسنن نقل شده مطالب شگفت- انگيزى در مورد تشريع اذان ديده مى‌شود كه با منطقهاى اسلامى سازگار نيست از جمله اينكه نقل كرده‌اند كه: پيامبر ص بدنبال درخواست اصحاب كه نشانه‌اى براى اعلام وقت نماز قرار داده شود با دوستان خود مشورت كرد، و هر كدام پيشنهادى از قبيل برافراشتن يك پرچم مخصوص، يا روشن كردن آتش، يا زدن ناقوس مطرح كردند، ولى پيامبر ص هيچكدام را نپذيرفت، تا اينكه" عبد اللَّه بن زيد" و" عمر بن خطاب" در خواب ديدند كه شخصى به آنها دستور مى‌دهد براى اعلام وقت نماز اذان بگويند و اذان را به آنها ياد داد و پيامبر ص آن را پذيرفت‌ [1] ولى اين روايت ساختگى و توهينى به مقام شامخ پيغمبر ص محسوب مى‌شود، كه بجاى تكيه بر وحى كردن، روى خوابهاى افراد تكيه كند و مبانى دستورات دين خود را بر خواب افراد قرار دهد، بلكه همانطور كه در روايات اهل بيت ع وارد شده است اذان از طريق وحى به پيامبر ص تعليم داده شد.

امام صادق ع مى‌فرمايد: هنگامى كه جبرئيل اذان را آورد، سر پيامبر ص بر دامان على ع بود، جبرئيل اذان و اقامه را به پيامبر ص تعليم داد، هنگامى كه پيامبر ص سر خود را برداشت، از على ع سؤال كرد آيا صداى اذان جبرئيل را شنيدى؟ عرض كرد: آرى. پيامبر ص بار ديگر پرسيد آيا آن را به خاطر سپردى؟ گفت: آرى، پيامبر ص فرمود:

بلال را (كه صداى رسايى داشت) حاضر كن، و اذان و اقامه را به او تعليم ده، على ع بلال را حاضر كرد و اذان را به او تعليم داد [2]

[1] تفسير قرطبى.

[2] وسائل جلد 4 صفحه 612.