شك نيست كه ركوع در اين آيه به معنى ركوع نماز است، نه به معنى خضوع، زيرا در
عرف شرع و اصطلاح قرآن، هنگامى كه ركوع گفته مىشود به همان معنى معروف آن يعنى
ركوع نماز است، و علاوه بر شان نزول آيه و روايات متعددى كه در زمينه انگشتر
بخشيدن على ع در حال ركوع وارد شده و مشروحا بيان خواهيم كرد، ذكر جمله يُقِيمُونَ الصَّلاةَ نيز شاهد بر اين موضوع است، و ما در هيچ مورد در قرآن نداريم كه تعبير شده
باشد زكات را با خضوع بدهيد، بلكه بايد با اخلاص نيت و عدم منت داد.
همچنين شك نيست كه كلمه" ولى" در آيه به معنى دوست و يا ناصر و ياور
نيست زيرا ولايت به معنى دوستى و يارى كردن مخصوص كسانى نيست كه نماز مىخوانند، و
در حال ركوع زكات مىدهند، بلكه يك حكم عمومى است كه همه مسلمانان را در بر
مىگيرد، همه مسلمين بايد يكديگر را دوست بدارند و يارى كنند حتى آنهايى كه زكات
بر آنها واجب نيست، و اصولا چيزى ندارند كه زكات بدهند، تا چه رسد به اينكه
بخواهند در حال ركوع زكاتى بپردازند، آنها هم بايد دوست و يار و ياور يكديگر
باشند.
از اينجا روشن مىشود كه منظور از" ولى" در آيه فوق ولايت به معنى
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 4 صفحه : 423