آن را بعنوان يك وعده قطعى در اينجا از طرف خداوند به مسلمانان گرفته‌اند كه با ظاهر كلمه" عسى" سازگار نيست.

منظور از جمله" اوامر من عنده" كه بعد از كلمه" فتح" ذكر شده اين است كه ممكن است در آينده مسلمانان بر دشمنان خود يا از طريق" جنگ و پيروزى" غلبه كنند و يا بدون جنگ آن قدر قدرت بيابند كه" دشمن بدون جنگ تسليم گردد" و به عبارت ديگر كلمه" فتح" اشاره به پيروزيهاى نظامى مسلمانان است و" امر من عنده" اشاره به پيروزيهاى اجتماعى و اقتصادى و مانند آن ميباشد.

ولى با توجه به اينكه خداوند بيان چنين احتمالى ميكند و او عالم و آگاه از وضع آينده است، اين آيه اشاره به پيروزيهاى نظامى و اجتماعى و اقتصادى مسلمانان خواهد بود.

و در آخرين آيه به سرانجام كار منافقان اشاره كرده ميگويد: در آن هنگام كه فتح و پيروزى نصيب مسلمانان راستين شود، و كار منافقان بر ملا گردد" مؤمنان از روى تعجب ميگويند آيا اين افراد منافق همانها هستند كه اين همه ادعا داشتند و با نهايت تاكيد قسم ياد ميكردند كه با ما هستند، چرا سرانجام كارشان به اينجا رسيد".

(وَ يَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا أَ هؤُلاءِ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ‌) [1] و به خاطر همين نفاق،" همه اعمال نيك آنها بر باد رفت" زيرا از نيت پاك و خالص سرچشمه نگرفته بود، و" به همين دليل زيانكار شدند"، هم در اين جهان و هم در جهان ديگر.

(حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خاسِرِينَ‌).

[1] در آيه فوق" هؤلاء" مبتدا است‌ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ‌ خبر آن است، و جهد ايمانهم در حكم" مفعول مطلق" است.