تفسير: قصاص و گذشت‌

اين آيه قسمت ديگرى از احكام جنايى و حدود الهى تورات را شرح ميدهد، و ميفرمايد:" ما در تورات قانون قصاص را مقرر داشتيم كه اگر كسى عمدا بى‌گناهى را به قتل برساند اولياى مقتول ميتوانند قاتل را در مقابل اعدام نمايند".

(وَ كَتَبْنا عَلَيْهِمْ فِيها أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ‌).

و اگر كسى آسيب به چشم ديگرى برساند و آن را از بين ببرد او نيز ميتواند، چشم او را از بين ببرد (وَ الْعَيْنَ بِالْعَيْنِ‌).

و همچنين در مقابل بريدن بينى، جايز است بينى جانى بريده شود (وَ الْأَنْفَ بِالْأَنْفِ‌).

و نيز در مقابل بريدن گوش، بريدن گوش طرف مجاز است (وَ الْأُذُنَ بِالْأُذُنِ‌).

و اگر كسى دندان ديگرى را بشكند او ميتواند دندان جانى را در مقابل بشكند (وَ السِّنَّ بِالسِّنِ‌).

و به طور كلى هر كس جراحتى و زخمى به ديگرى بزند، در مقابل ميتوان قصاص كرد (وَ الْجُرُوحَ قِصاصٌ‌).

بنا بر اين حكم قصاص بطور عادلانه و بدون هيچگونه تفاوت از نظر نژاد و طبقه اجتماعى و طايفه و شخصيت اجرا مى‌گردد، و هيچگونه تبعيضى در آن از اين جهات راه ندارد (البته اين حكم مانند ساير احكام اسلامى داراى شروط