نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 4 صفحه : 370
و اما در منابع شيعه موضوع به قدرى روشن است كه نياز به نقل حديث ندارد.
چند يادآورى لازم
در اينجا لازم است به چند نكته اشاره كنيم:
1- همانطور كه گفتيم منظور از توسل اين نيست كه كسى حاجت را از پيامبر يا
امامان بخواهد بلكه منظور اين است كه به مقام او در پيشگاه خدا متوسل شود، و اين
در حقيقت توجه به خدا است، زيرا احترام پيامبر نيز به خاطر اين است كه فرستاده او
بوده و در راه او گام بر داشته و ما تعجب مىكنيم از كسانى كه اين گونه توسل را يك
نوع شرك مىپندارند در حالى كه شرك اين است كه براى خدا شريكى در صفات و اعمال او
قائل شوند و اين گونه توسل به هيچوجه شباهتى با شرك ندارد.
2- بعضى اصرار دارند كه ميان حيات و وفات پيامبر و امامان فرق بگذارند، در
حالى كه گذشته از روايات فوق كه بسيارى از آنها مربوط به بعد از وفات است، از نظر
يك مسلمان، پيامبران و صلحاء بعد از مرگ" حيات برزخى" دارند، حياتى
وسيعتر از عالم دنيا همانطور كه قرآن در باره شهداء به آن تصريح كرده است و
مىگويد آنها را مردگان فرض نكنيد آنها زندگانند [1] 3- بعضى نيز اصرار دارند كه ميان تقاضاى دعاء
از پيامبر، و بيان سوگند دادن خدا به مقام او، فرق بگذارند، تقاضاى دعا را مجاز و
غير آن را ممنوع بشمارند در حالى كه هيچگونه فرق منطقى ميان اين دو ديده نمىشود.
4- بعضى از نويسندگان و دانشمندان اهل تسنن مخصوصا" وهابيها"